Değerli bir büyüğümle bir sohbetimizde, "Seni seven çok ama sevmeyen de var" dedi. Bu doğrudur. İnsanlar beni tanımadan sevemez. Benimle bir şey paylaşmamış, aynı sofrada oturmamış, vakit geçirmemiş birinin beni sevmesini zaten beklemem. İnsan tanımadığını sever mi? Hassasiyetlerimi, dünya görüşümü, davamı sevmeyen de olabilir. Herkesin aynı düşünmeyeceğini bilirim. Düşünce farklılıklarından dolayı sevmeyen varsa, buna saygı duyarım. Kaostan beslenmiyor olmamı, gayrimeşru hayata karşı durmamı, maddelere karşı oluşumu, vatanıma ve milletime kalpten bağlılığımı sevmeyenler olabilir. Açık söylemek gerekirse, onların beni sevmiyor olmasından da gurur duyarım. Zira ben çevresine, dostlarına, kardeşlerine ve ağabeylerine karşı kendini sorumlu hisseden, bu sorumluluktan hareketle, doğru yolda olmaları için mücadele eden biriyim. Bir karınca misali, devletime, milletime ve çevreme faydalı olmak için uğraşan biriyim! Herkes tarafından sevilmek, kişinin samimi ve dürüst olmadığını, sürekli olarak başkalarının hoşuna gidecek şeyler söylediğini veya yaptığını gösterebilir. Bir insanın herkes tarafından sevilmesi, o kişinin kendi değerlerinden, düşüncelerinden ve inançlarından ödün verdiğini gösterebilir. Herkes tarafından sevilmek, kişinin herkese uyum sağlamak adına kendi hayat felsefesinden vazgeçtiği anlamına da gelebilir. Herkes tarafından sevilmektense, aynı hassasiyetleri taşıdıkların tarafından sevilmek bin kat daha iyidir. Allah'ın emir ve yasaklarına göre yaşamak, devletimizin kanunlarına göre hareket etmek benim hayat çizgimdir. Dostlarımın, kardeşlerimin ve büyüklerimin beni seviyor oluşu, şahsımın bir meziyeti değildir diye düşünüyorum. Bu sevgi, saygı ve muhabbeti onların gönlüne koyan Allah'tır. Yüreğinde bana dair sevgi taşıyan herkes bilsin ki, ben de aynı sevgiyi onlara karşılık fazlasıyla yaşıyorum. Beni seven tüm dostlarım, kardeşlerim, büyüklerim bana yeter. Allah, bizleri sevdiği kullarından eylesin. Allah, sevenlerimizin sevgilerini daim eylesin.